पिबन्ति नद्य: स्वयमेव नाम्भ:
स्वयम् न खादन्ति फलानि वृक्षा:|
नादन्ति सस्यं खलु वारिवाहा :
परोपकाराय सतां विभूतय :||

Rivers do not drink their own water, nor do trees eat their own fruit, nor do rain clouds eat the grains reared by them. The wealth of the noble is used solely for the benefit of others!

ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ
ಜೀವನದ ಗಮ್ಯಗಳನ್ನು
ಅರಿಯಬಹುದೇ ವಿನಹಃ
ಅದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಲಾಗದು.
---------------------
~ಎನ್. ಭಾಸ್ಕರ್

ನನ್ನಲ್ಲಿ
ಬೆಳಗಲೆಂದು
ನೀ ಕೊಟ್ಟ
ಮಿಂಚು ಹುಳಗಳು
ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಿ
ಕುಳಿತಿವೆ
ಹಾರಾಡದೆ
ತನ್ಮಯವಾಗಿ
ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ
ತಮ್ಮೆಲ್ಲ
ಬೆಳಕಿನ ಗುಚ್ಚದಲ್ಲಿ
ರಮಿಸಲು
ನಿನ್ನಂತೆ
ನೀ ನಿರದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ.
-------------------------
~ ಎನ್. ಭಾಸ್ಕರ್

ಲೀಲೆ
========
ನೀರ ಹನಿ
ತಾವರೆ
ಎಲೆಯೊಂದಿಗೆ
ಸರಸದಿ
ಮುತ್ತಾಗಿ
ಬೆಳಕ
ಮಧುವ ಹೀರಿ
ಬಣ್ಣಗಳ ಬೀರಿ
ಕುಣಿದು
ಕುಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಾ
ನಲಿದು ಬೀಗುತ್ತಿತ್ತು;
ಎಲೆ ಬಾಗಿ
ಗಾಳಿಗೆ
ಅದು
ನೀರಲ್ಲಿ ಕರಗಿ
ಒಂದಾಗುವ
ವರೆಗೆ
-----------------
~ ಎನ್. ಭಾಸ್ಕರ್


The Poem is a summary of a speck of energy assuming life and indulging in the the creation; finding happiness and joy of living; discovering pain and turmoil of survival; and at last, the liberation of getting absorbed in to the vast expance of the Singular Ocean of Consciousness.

Well that's the play of life longing for itself.

ಮೋಹಕ
ಚಂದ್ರನನ್ನೇ
ಮೀರಿಸುವ ನಿನ್ನ ವದನ
ಸುಂದರ ಕಮಲಗಳನ್ನೇ
ಅಣಕಿಸುವ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು
ಹೊನ್ನಿಗೇ
ಗ್ರಹಣಹಿಡಿಸುವ
ನಿನ್ನ ಮೈಕಾಂತಿ
ದುಂಬಿಗಳನ್ನೇ
ನಾಚಿಸುವ ನಿನ್ನ
ದಟ್ಟ ಮುಂಗುರುಳು
ಕರಿಸಿರಿಯಂಥ
ನಿನ್ನ ಕುಚಗಳು,
ಘನ ಜಘನಗಳು
ಮಧುರವಾದ
ನಿನ್ನ ಕೋಮಲ ಧ್ವನಿ
ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ
ಅಲಂಕರಿಸಿರುವ
ನಿನ್ನ ಹೇಗೆ
ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಸಖೀ.
--------------
~ ಭರ್ತೃಹರಿ
--------------
ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ: ~ ಎನ್. ಭಾಸ್ಕರ್

English version of this verse:

verse 90

A face to rival the moon,
Eyes that make mockery of lotuses,
Complexion eclipsing gold's luster,
Thick tresses that shame the black bee,
Breasts like elephant's swelling bosses,
Heavy hips,
A voice enchanting and soft —
The adornment in maidens is natural.

~ Bhartrihari

ಮನಸ್ಸು ಮರ್ಕಟ!
ಅರಿವೇ ಗುರು.
ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಅರಿವಿನ
ಹೊಯ್ದಾಟದ ಜೀವನ
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸು ಮುಂದು;
ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ತಿಳಿವೇ ಮುಂದು.
ಹೀಗೆ ಹಿಂದು-ಮುಂದಾಗಿ
ಎರಡು ರೇಖೆಗಳಂತೆ
ಸಾಗುವ ನಮ್ಮೊಳ
ಈ ದ್ವಯರು
ದಿಗಂತದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿ
ಲೀನವಾಗುವರು.
----------------------------
~ ಎನ್. ಭಾಸ್ಕರ್

ನನ್ನಲ್ಲಿ
ಬೆಳಗಲೆಂದು
ನೀ ಕೊಟ್ಟ
ಮಿಂಚು ಹುಳಗಳು
ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಿ
ಕುಳಿತಿವೆ
ಹಾರಾಡದೆ
ತನ್ಮಯವಾಗಿ
ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ
ತಮ್ಮೆಲ್ಲ
ಬೆಳಕಿನ ಗುಚ್ಚದಲ್ಲಿ
ರಮಿಸಲು
ನಿನ್ನಂತೆ
ನೀ ನಿರದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ.
-------------------------
~ ಭಾಸ್ಕರ